10 Απριλίου 1826

Μέρα ξεχωριστή…Νύχτα του χαμού…

Λείπει  ψωμί… μα αίμα περισσεύει…

Στο άλμα για τη Λευτεριά…αγνάντεμα θανάτου…

Γυρεύοντας δικαίωση…τη δόξα ν’ ανταμώνεις…

Μέσ’ απ’ των όπλων την κλαγγή… το ξέσκισμα της σάρκας…

Μέσ’ από νεκροφίλημα στερνό λυτρωτικό…του χάρου σφιχταγκάλιασμα…

Ζωή στη μνήμη την αγέραστη να δίνει η Θυσία…

Κι η ανάσα η στερνή, πνοή θεοσταλμένη…  χρέος  Τιμής ν’ αξιώνει…

πόνος, οργή , μαζί και θαυμασμός στο θάμα το ανείπωτο…

ξεσήκωμα συλλογικό σωμάτων και ψυχών…συνέχεια τ’ Αγώνα…

Κι όλα τα έθνη… απ’ άκρου εις άκρον… προσκυνώντας, δέηση σεπτή υψώνοντας … μαζί μνημόσυνο και προσευχή στη μνήμη αθάνατων του Γένους,

της γης πολιορκημένων…και αρχαγγέλων τ’ ουρανού…

Μάριος

(και για την αντιγραφή: Πάνος Μυλωνάς)