Η Διαδρομή
Απ’ Άγιο Νεκτάριο ξεκίνημα γοργό μες του
απομεσήμερου την ώρα
ή στ’
απογεύματος συχνά και σπάνια στ’ αποσπερνού το πρόσταγμα…
γλυκιά
αναμονή και σκίρτημα καρδιάς οι σκέψεις ν’ αλαργέψουν…
κι ανάλαφρη η
ζήση να φανεί… στο δρόμο για τον Αϊ
Νικόλα…
Τρόπος ζωής
ζητά να γίνει η διαδρομή, η ύπαρξή μου…
διέξοδος
λυτρωτική στης κάθε μέρας το νεφέλωμα…
Μα όχι! Δε
γίνομαι άλλος στης λιμνοθάλασσας το μεσοδρόμι σαν βαδίζω…
Ούτε οι
έγνοιες κι οι σκοτούρες μόνο μ’ αφήνουν έστω για λίγο…
Ο νους μαζί με
την καρδιά να ξαποστάσει…
μα πιότερες
πιο φορτικές… θαρρείς το αγροίκημά τους με ταράζει…
Μα το συχνό
το σταυροκόπι… σύντομης προσευχής υπόσχεση κι εκπλήρωση μαζί…
δύναμη δίνουν
στου σκοτισμένου και ταραγμένου μου σαρκίου τις ικμάδες…
και με τ’
αγέρι συντροφιά… και το Τριπλό στο διάμεσο της διαδρομής το Στήριγμα…
Άγια Τριάδας
σκέπη δροσερή… κει στο αγνάντεμα του ηρωικού νησιού…
μοναχικό ξωκλήσι… θύμηση μεγαλείου… ελπίδας
μήνυμα…
και γι’ όποιου της ζήσης ξεπεσμού, περίσκεψης αρχή…
συνέχεια
άοκνη μέχρι του ποθητού προορισμού το τέρμα…
σαν έπαινος και
λάφυρο δικό και μυστικό…
ανείπωτο κι
απρόσιτο σ’ όποιου συνοδοιπόρου τη ματιά…
γιατ’ είναι θέλημα
που μόνο σώματος το καταπόνημα και της
ανάσας κόντεμα…
μες από
χρώματα ξωτικά, πετάγματα λευκά και μιας μικρής ψαριάς την προσμονή…
λεύτερο με
κάνουν… της ζήσης αλλιώς να δω την ομορφιά…
σαν με
φιλότιμα απροσποίητη ευλάβεια… τ’ Αϊ Νικόλα τη γλυκιά ασπάζομαι μορφή…
έπαθλο ιερό
τερματισμού… κι αφετηρίας λάκτισμα μαζί…
Τρίτη 18-4-2015
Μάριος (για την αντιγραφή: Πάνος Μυλωνάς)
