«Άτιτλο» ή «για την ποίηση»

Να ξεκινήσω της ζωής το ποίημα,

αναζητώντας μια σταλαγματιά αγάπη

κι όλο το φως της πλάσης να λάμψει πλάι μου

κι αν στην πορεία μένουν ορφανά όνειρα κι ελπίδες φρούδες,

τον αγώνα που ξεκινώ να μην αφήσω,

αφού όνειρο γίνεται της νιότης η χαρά.

Το μετερίζι ν’ ανεβώ ως χρέος θαρρώ που έχω,

δυνατά σπρώχνοντάς με η ανάγκη  πόθους  καρδιάς μαζί με στοχασμούς του νου

να συνταιριάσω στου στίχου το αντάμωμα.

Κι αν μακρινό της ποίησης το ταξίδι γίνεται και την ανάσα κονταίνει,

της ψυχής το τίναγμα λεύτερο θα με κάνει,

μια ζωή παλεύοντας στον κόσμο του στοχασμού και της σιωπής,

γνωρίζοντας που δύσκολο είναι το πέταγμα στα ουράνια

τη λευτεριά αν ζητάς,

μια δρασκελιά κι έπιασες, θαρρείς, της ποίησης το νόημα…

Μάριος

(και για την αντιγραφή)

Πάνος Μυλωνάς